interpretacja 108

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.17.2015.GK
Data	2015.08.27
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – zakończenie budowy
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 1 lipca 2015 r.  (uzupełnionego w dniu 04.08.2015 –data doręczenia) o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 1 lipca 2015 r. (…) Sp. z o.o. w Krakowie zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym od lutego 2015 r. jest właścicielem nieruchomości na której trwa budowa, w skład której wchodzą przebudowywany budynek administracyjno-socjalny, pawilon handlowo wystawowy oraz obiekty pomocnicze obsługujące budynek – plac parkingowy, wiata i ogrodzenie. Wartość całej nieruchomości wraz ze wszystkimi elementami składowymi została określona w jednej kwocie. Prace budowlane zostały rozpoczęte przez poprzedniego właściciela i nadal trwają; żaden z elementów budowy nie został oddany do użytkowania stosownym pozwoleniem. Spółka złożyła wniosek o przepisanie na nią pozwolenia na budowę, w chwili obecnej księguje całą inwestycję i nakłady na koncie „środki trwałe w budowie”. Wątpliwości Spółki w zakresie podatku od nieruchomości budzą wykonane przez poprzedniego właściciela obiekty pomocnicze obsługujące budynek – plac parkingowy utwardzony kostką brukową, wiaty i ogrodzenie, które nie wymagają pozwolenia na budowę lecz jedynie zgłoszenia do Inspektoratu Nadzoru Budowlanego.

 

 

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych  (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na pytanie, czy Spółka powinna dokonać wyceny wartości w/w budowli w stanie w jakim są one wykonane na dzień dzisiejszy skoro budowa trwa nadal i całość inwestycji nie została oddana do użytkowania?

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, cytując art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W dalszej kolejności stwierdził, że w orzecznictwie podkreśla się, że w sensie techniczno-budowlanym można mówić o zakończeniu budowy obiektu budowlanego, gdy odpowiada on warunkom, jakie przewiduje ustawa – Prawo budowlane wobec budowy legalnej przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy (art. 57). Ponadto,  obiekt powinien być w takim stanie, by mógł zostać przeprowadzony jego odbiór i można byłoby przekazać go do normalnej eksploatacji i użytkowania (wyrok NSA we Wrocławiu z dnia 20.06.1996 r. SA/Wr 2735/95).

Zdaniem Spółki, skoro ma ona wykonać jeszcze m.in. parking, wiatę i ogrodzenia zgodnie z planem zagospodarowania terenu i zakończenie budowy w świetle prawa budowlanego jeszcze nie zostało zakończone, to Spółka nie jest zobowiązana dokonać wyceny wartości ww budowli w stanie niedokończonym.

Uzupełniając stan faktyczny Wnioskodawca podał, że budowa placu parkingowego, wiaty i ogrodzenia trwa nadal, nie rozpoczęto użytkowania tych obiektów przed ich ostatecznym wykończeniem.

 

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 849 z późn. zm.-dalej „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

            Jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto (art. 6 ust. 2 u.p.o.l.) użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.

Wnioskodawca podał jednoznacznie, że budowa trawa nadal i nie rozpoczęto użytkowania tych obiektów przed ich ostatecznym wykończeniem.

            Skoro nie zostały spełnione przesłanki, które warunkują powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.o.l. to nie ma powodu, aby podatnik określał wartość tych budowli, uwzględniał w deklaracji na podatek od nieruchomości czy płacił podatek.

            Nie jest natomiast przeszkodą do uwzględnienia w deklaracji budowli co do których powstał obowiązek podatkowy, w przypadku gdy w ewidencji środków trwałych są one ujęte pod jedną pozycją wraz z inną budowlą. W takim przypadku podatnik i tak winien podać wartość budowli.

            Podobnie nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym można mówić o zakończeniu budowy obiektu budowlanego, gdy odpowiada on warunkom, jakie przewiduje ustawa – Prawo budowlane wobec budowy legalnej przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy (art. 57).

            W doktrynie podkreśla się, że„W związku z tym, iż termin "zakończenie budowy" nie został wyjaśniony na gruncie u.p.o.l., a jego rozumienie potoczne powodować może sporo wątpliwości, sprecyzowanie tego pojęcia wymaga sięgnięcia do pr. bud., regulującego działalność polegającą na budowie obiektów budowlanych. Należy podkreślić, iż akt ten również nie zawiera definicji zakończenia budowy. Na podstawie jednak analizy poszczególnych przepisów rozdziału 5 tego aktu można ustalić moment, który decyduje o zakończeniu budowy. Z art. 54 pr. bud. wynika, że inwestor, który wybudował na podstawie pozwolenia na budowę obiekt budowlany, powinien zawiadomić organ administracji architektoniczno-budowlanej o zakończeniu budowy. Dokumenty niezbędne do załączenia do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego określa art. 57 ust. 1-3 pr. bud. W tym przepisie stwierdza się m.in., że do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego inwestor obowiązany jest dołączyć oryginał dziennika budowy, oświadczenie kierownika budowy o doprowadzeniu do należytego stanu i porządku terenu budowy, a także - w razie korzystania - ulicy, sąsiedniej nieruchomości, budynku lub lokalu. Do zawiadomienia powinno zostać dołączone oświadczenie kierownika o zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem, warunkami pozwolenia na budowę, przepisami i obowiązującymi polskimi normami. Nie są to jednak wszystkie informacje, które powinny być złożone razem z zawiadomieniem o zakończeniu budowy. Należy podkreślić, iż z pewnością zakończenie budowy nastąpi, gdy zostało złożone zawiadomienie o zakończeniu budowy spełniające ww. warunki. Złożenie tego zawiadomienia nie jest jednak konieczne do uznania, iż nastąpiło faktyczne zakończenie budowy. Wystarczy, że będą spełnione warunki upoważniające do złożenia tego zawiadomienia. Innymi słowy, spełnienie warunków, o których mowa w art. 57 ust. 1 i 2 pr. bud., przesądza, iż nastąpiło zakończenie budowy (Komentarz do art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, L. Etel, SIP LEX).

Podobny pogląd został powtórzony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1228/12 (SIP Legalis), gdzie stwierdzono, że „artykuł 6 ust. 2 PodLokU stanowiąc o okolicznościach, od których uzależniony jest obowiązek podatkowy, używa określenia zakończenie budowy oraz rozpoczęcie użytkowania obiektu budowlanego, ale chodzi wyłącznie o stan faktyczny powodujący moment rozpoczęcia obowiązku podatkowego. Zgodnie z tym przepisem, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości uzależnione jest bowiem od faktu zakończenia prac związanych ze wznoszeniem obiektu budowlanego lub od rozpoczęcia jego użytkowania przed ostatecznym zakończeniem robót - a więc powstanie obowiązku podatkowego nie jest uwarunkowane uzyskaniem prawa do użytkowania budynku (por. M. Ślifirczyk, Moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, "Monitor Podatkowy" 2003, nr 1, s. 18). Związane jest to z faktem, że według przepisów ustawy - Prawo budowlane rozpoczęcie użytkowania następuje zawsze po zakończeniu budowy, co przeczyłoby sensowi rozwiązania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 PodLokU (por. L. Etel, Podatek od nieruchomości, rolny, leśny, Warszawa 2003, s. 206 i n.).”

Zatem uzasadniony jest pogląd, że „zakończenie budowy” w kontekście powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, należy wiązać ze stanem faktycznym, a nie utożsamiać z formalnym potwierdzeniem tego stanu jakim jest wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, czy dopełnieniu obowiązku zgłoszenia.

 

Jak wskazano wcześniej Wnioskodawca podał jednoznacznie, że budowa trwa nadal i nie rozpoczęto użytkowania tych obiektów przed ich ostatecznym wykończeniem. Z tego względu nie powstał obowiązek podatkowy i Wnioskodawca nie musi płacić podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazano we wniosku.   

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.