interpretacja 80

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.11.2014.GK
Data	2014.05.02
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 1 kwietnia 2014 r. złożonego przez (…) Sp. z o.o. w Warszawie o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że przy założeniu, iż przenośny pawilon wystawowy którego Wnioskodawca jest właścicielem jest budowlą, to fakt, iż był zainstalowany na kilka dni ciągu jednego miesiąca i w tym miesiącu zdemontowany powoduje, że nie powstał obowiązek podatkowy i nie był należny podatek od nieruchomości, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 1 kwietnia 2014 r. (…) Sp. z o.o. w Warszawie zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny, zgodnie z którym jest właścicielem przenośnego pawilonu wystawowego. Pawilon na podstawie umowy leasingu użytkuje inna spółka, wykorzystując go corocznie w ciągu 5 dni, w czasie trwania targów. Impreza targowa odbywała się zawsze w maju, nie zachodząc na miesiąc kwiecień bądź czerwiec. Pawilon nie jest trwale związany z gruntem, jest rozkładany, składa się z pięciu elementów skręcanych ze sobą, nie posiada instalacji elektrycznej, wodnej. Poza wskazanym okresem targów pawilon nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej i jest rozbierany.

 

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) oraz art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane poprzez odpowiedź na pytanie czy właściciel (leasingodawca) był zobowiązany w okresie użytkowania na podstawie umowy leasingu do opodatkowania opisanego pawilonu handlowego podatkiem od nieruchomości oraz czy Spółka (leasingobiorca) będzie zobowiązana po wykupie na własność do opodatkowania tego pawilonu podatkiem od nieruchomości?

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie zgodnie z którym pawilon wystawowy przenośny, nie związany z gruntem, wykorzystywany jako stoisko na targach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości ani jako budynek, ani jako budowla ponieważ nie jest budynkiem ani budowlą rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Na potwierdzenie tego stanowiska Wnioskodawca przytacza orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. sygn. akt P 33/09 w którym za budowle uznano wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo, wymienione jako budowle w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz te które są do nich podobne.

Niezależnie od tego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pawilon wystawowy przenośny, nie związany z gruntem, wykorzystywany jako stoisko na targach w ciągu pięciu dni miesiąca maja każdego roku kalendarzowego, a poza tym okresem nie służy do prowadzenia działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, ponieważ nie powstaje obowiązek podatkowy.

Obowiązek podatkowy powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, którym nastąpiło nabycie tytułu prawnego do przedmiotu opodatkowania lub wejście jego posiadanie. Jeżeli okolicznością, od której uzależniony jest obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

Dlatego zdaniem Wnioskodawcy w omawianym przypadku nawet gdyby pawilon handlowy uznać jako budowlę to fakt, iż został postawiony i rozebrany każdorazowo obrębie miesiąca maja 2010 r., 2011 r. i 2012 r. (później nie był użytkowany) i nie istniał jako obiekt budowlany po 1 stycznia w/w lat powoduje, że nie zaistniał obowiązek podatkowy.

Na potwierdzenie tego stanowiska Wnioskodawca przytacza orzeczenia NSA z 13 stycznia 2009 r. sygn. akt II FSK 1396/07 oraz z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt II FSP 11/13 gdzie zostało zawarte stwierdzenie, iż jeżeli obiekt budowlany powstanie i przestanie istnieć, nim postanie obowiązek podatkowy, wówczas podatku nie trzeba płacić.

W dniu 02.05.2014 r. pełnomocnik Wnioskodawcy sprecyzował wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego złożony w dniu 01.04.2014 r. w zakresie stanu faktycznego i oświadczył, iż Pekao Leasing sp. z o.o. jest właścicielem pawilonu, a leasingobiorcą jest inna spółka tj. Piast sp. z o.o. w Krakowie.

Jednocześnie sprecyzował pytanie zawarte we wniosku w następujący sposób: Czy sposób użytkowania pawilonu przedstawiony we wniosku powoduje, że właściciel (leasingodawca) był zobowiązany w okresie użytkowania na podstawie umowy leasingu do opodatkowania tego pawilonu handlowego podatkiem od nieruchomości ?

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 Nr 95, poz. 613 z późn. zm. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.). Co do zasady obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku (art. 6 ust.1 u.p.o.l.). Natomiast jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem (art. 6 ust. 2 u.p.o.l.).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że przenośny pawilon wystawowy (przyjmując hipotetycznie), że jest budowlą był montowany w maju każdego roku, był wykorzystywany kilka dni, po czym w tym samym miesiącu był rozmontowywany i złożony w magazynie. Analizując zatem taki stan faktyczny w odniesieniu do cytowanego wcześniej przepisu art. 6 ust. 2 u.p.o.l. należy uznać, iż obowiązek podatkowy co do zasady powstałby 1 stycznia roku następującego po roku w którym pawilon został zainstalowany i był użytkowany.

W tym miejscu należy przytoczyć także treść art. 6 ust. 4 u.p.o.l., zgodnie z którym obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek. Oznacza to, że w rozpatrywanym przypadku w tym samym miesiącu zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku podatkowego a zarazem jego wygaśnięcie.

W konsekwencji pawilon o którym mowa we wniosku nie powinien podlegać opodatkowaniu a stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.